Ronald is al enige tijd helemaal klaar met zijn werk en denkt er serieus over na om te emigreren. Esther wil eerder met pensioen want ze is de continue druk op haar werk zat. Maaike heeft een camper gekocht om zo meer te kunnen genieten van het leven en van daaruit te gaan werken. Het is de afgelopen tijd schering en inslag dat we dit soort verhalen horen. En stuk voor stuk zijn dit zeer goede mensen die van grote toegevoegde waarde zijn voor onze organisaties.
De grootste frustraties
De rode draad uit deze verhalen? Ik hoor ze klagen over leidinggevenden die te weinig oog hebben voor hen als mens en het lastig vinden om open te staan voor hun ideeën of plannen. En ze zien hun leidinggevenden heel hard werken waardoor er geen tijd over blijft voor een goed gesprek of een stukje waardering. Ook lopen ze tegen allerlei procedures, niet werkende systemen en processen op die hen beknelt in de uitvoering van hun werk en vaak leidt tot matige resultaten.
Wat wil een medewerker?
Dat is eigenlijk heel simpel. Die wil gehoord, gezien en serieus genomen. En met respect behandeld worden. Die wil vrijheid en invloed uit kunnen oefenen op plannen en beslissingen. Die wil ergens bij horen en samen met collega’s mooie resultaten neerzetten. Die wil iets doen wat zinvol is. En dit geldt dit niet alleen voor medewerkers, maar ook voor leidinggevenden…
Wat wil jij?
Ga je ergens naar toe? Zie je nog perspectief en kun/wil je hier nog voor gaan? Of ‘ga je ervan weg’ en geef je de strijd op? Wat het ook is, onderzoek vooral goed wat klopt voor jou. Wat heb je hierin al gedaan en wat is nog niet gedaan/onderzocht waar je heel erg tegenop kijkt en het liefst vermijdt?
Als je dit onderzocht hebt, ga hierover in gesprek. Want zo voorkom dat je ‘ergens van weg’ gaat en spijt krijgt dat je je niet uitgesproken hebt. En waarschijnlijk is er in het gesprek meer mogelijk dan je van tevoren had ingeschat. Of kom je tot goede afspraken. En lucht het op!