7 november 2019
Robert de Muralt
Onlangs was ik bij een symposium dat ging over de toekomst van Nederland. Het symposium was professioneel opgezet met goede sprekers en prikkelende thema’s. Studenten die hun ideaalbeeld schetsten en beleidsmakers die er inhoudelijke invulling aangaven.
Iedereen zijn eigen toekomstbeeld van de werkelijkheid
Wat mij opviel was dat de beeldvorming in 1e instantie vooral technologisch van aard was en dat iedereen vooral zijn eigen beelden van de werkelijkheid had. Een consensus of een gezamenlijk beeld of hoe je het ook noemen wilt was er niet echt. Halverwege de bijeenkomst werd het zelfs bijna grappig toen 1 van de sprekers meermalen probeerde de microfoon uit de handen van een ander te pakken. En vond ik het opvallend dat het toen nog maar ging om 4 sprekers die ieder voor hun eigen parochie predikten.
Aardig, vaardig en waardig samenleven
Gelukkig werd het symposium afgesloten met 2 oudere mensen die het belang inzien van samen iets op de kaart zetten. Ook de term ‘restauratie’ viel. Tijdens deze dialoog ging het over aardig, vaardig en waardig zijn, maar ook over de gevolgen van technologische ontwikkeling zonder een gemeenschappelijkheid en de gevolgen daarvan. Er werd zelfs gesproken over het noodzakelijk goed van de democratie en de gevolgen die het zou hebben als we geen dialoog meer zouden hebben.
Het dilemma van een schijnbare tegenstelling….
Wat in het symposium prachtig werd blootgelegd dat we aan de ene kant te maken hebben met de onomkeerbare technologische vooruitgang en aan de andere kant met het in stand houden van een waardige samenleving. Een schijnbare tegenstelling tussen twee werelden die op eerste oog blijkbaar moeilijk verenigbaar zijn. En is dat niet steeds het dilemma waar we met elkaar in terechtkomen? Schijnbare tegenstellingen….
Technologische vooruitgang EN een waardige samenleving
In mijn optiek zijn technologie en samenleving onlosmakelijk met elkaar verbonden. De één kan niet zonder de ander. Sterker nog technologische ontwikkeling zonder gemeenschappelijkheid en zonder waardigheid kan alleen maar tot chaos leiden. Daarom is het ook van groot belang en ik zie het zelfs als onze plicht om beide werelden aan elkaar verbonden te houden. De dialoog hierover is goed, want daarmee worden zaken scherp gesteld. Maar weer goed naar elkaar leren luisteren is misschien nog wel belangrijker, want daarmee kunnen we het perspectief van de ander beter begrijpen en hem of haar daar ook voor waarderen. En van daaruit kunnen we komen tot technologische ontwikkeling binnen een waardige samenleving.