21 december 2017
Robert de Muralt
Zit je vast en krijg jij je mensen niet in beweging?
Dit verhaal gaat over een ervaren bedrijfsdirecteur die dagelijks klem zit tussen aan de ene kant de wensen en eisen van de Raad van Bestuur en aan de andere kant met de dagelijkse realiteit. Laten we hem Hans noemen.
Hans zit vast en krijgt zijn mensen niet in beweging. Hij heeft hij van alles geprobeerd om een duidelijke koers en meer structuur aan te brengen. Daarnaast heeft hij veel geïnvesteerd in de relatie met zijn medewerkers en alle andere stakeholders. Ondanks dat weten de medewerkers elkaar niet te vinden, zijn afwachtend en voelen zich niet verantwoordelijk voor het werk. Ook met de Raad van Bestuur botert het op dit moment niet. Hij begrijpt er niets van.
Het gevoel er alleen voor te staan
En op de een of andere manier heeft Hans het gevoel er alleen voor te staan. Iedere dag is anders en iedereen schijnt een eigen agenda te hebben. Hierdoor is Hans alleen maar met brandjes blussen bezig is en niet met zaken die er werkelijk toe doen. Afspraken worden niet nagekomen of verkeerd begrepen. De Raad van Bestuur ligt niet op één lijn en de medewerkers voelen zich nauwelijks meer betrokken.
Hans zit gevangen in gedoe
Inmiddels loopt Hans op eieren en gaat met steeds meer lood in zijn schoenen naar zijn werk. Ondanks dat hij van alles heeft geprobeerd zoals een duidelijke koers en meer structuur aan brengen en meer investeren in verbeteringen en hier nog steeds veel energie in steekt, lijkt het niet te werken. Sterker nog hij heeft het gevoel steeds meer in gedoe terecht te komen.
Hans heeft een verlangen
Dit is niet wat Hans wil. Hij wil focus hebben op de dingen die er echt toe doen en resultaten behalen. Hij wil betrokken medewerkers die met vertrouwen, energie en plezier naar hun werk gaan en die elkaar aan durven spreken als het even niet lekker loopt. Ook wil hij dat zijn medewerkers zelfstandiger worden en meer hun eigen verantwoordelijkheid gaan nemen. Dit kan echter alleen als de krachten worden gebundeld en als iedereen dezelfde agenda heeft.
De bevrijding
Hans wordt zich er steeds bewuster dat hij vastzit, dat hij het in zijn eentje niet voor elkaar krijgt en dat het probleem snel een oplossing nodig heeft. En hij realiseert zich dat hij de eerste stap moet zetten. Maar hoe doe je dat? Als je aan de ene kant vastzit en gevangen zit in gedoe en dat je aan de andere kant weet dat jij in beweging moet komen?
Als je vanuit vastzitten/controle (gevangenis) opereert dan word je blikveld steeds kleiner en vooral gericht op die zaken die niet lekker lopen. Je bereikt hierdoor eigenlijk precies het tegenovergestelde van wat je eigenlijk wilt bereiken.
Als je vanuit kwetsbaarheid (verlangen) opereert door te benoemen wat de situatie met je doet dan ontstaat er een opening. Hiermee ontstaat er verbinding en begrip, waardoor er een andere dynamiek op gang komt, waardoor anderen bijvoorbeeld hulp aanbieden, een ander perspectief weten te schetsen of mogelijkheden zien voor oplossingen. Met als resultaat dat je niet meer alleen in de gevangenis zit.
De gevangenis is dus eigenlijk de comfortzone waar Hans in zit, datgene wat hij al jaren doet kan ie goed; alleen in dit geval werkt het niet. Er is iets anders nodig. Om dit te kunnen oplossen is het dus belangrijk om te benoemen waar je mee zit en wat je verlangen is. Van daaruit kan Hans de andere stakeholders mobiliseren en deelgenoot maken van zijn probleem. Zodat ze gezamenlijk naar een oplossing kunnen zoeken die tegelijkertijd als bevrijding voor Hans kan dienen.